Uroczystość wręczenia nagrody Fundacji odbyła się 14 grudnia 2024 roku w Auli Jana Pawła II na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie w trakcie koncertu poetycko-muzycznego pt. Jednak ufamy, że nie zginie ziemia… Laudację wygłosił prof. Wojciech Kudyba, nagrodę wręczyła Maria Wilczek, Prezes Zarządu Fundacji i edytorka Wierszy zebranych ks. Pasierba.
Prof. Wojciech Kudyba:
„Nie miecz, nie tarcz bronią Języka, / Lecz – arcydzieła!” Tak. Wiele wierszy Krzysztofa Kuczkowskiego to arcydzieła współczesnej poezji religijnej. Współczesnej – to znaczy wpisanej mocno w naszą kulturę i nasz sposób odczuwania świata. Trudno przecież nie zauważyć, że w obszarze religijności zachodzą na naszych oczach potężne zmiany. Coraz częściej mamy dziś do czynienia z religijnością mocno przez literatów uwewnętrznioną. Taką, która unika deklaratywności, rzadko odwołuje się do zasobów toposów i motywów biblijnych, wręcz stroni od religijnej leksyki czy frazeologii. Jej nie mniej ważną cechą jest mocne osadzenie w realiach codzienności XXI wieku, głębokie zanurzenie w choroby naszej epoki. Inaczej niż w twórczości wielu dawniejszych poetów, wiara nie jest w tym modelu pisania czymś danym. Przeciwnie – jest przedmiotem wyboru, jest zadaniem. Oznacza to, że czymś fundamentalnym nie są tu relacje z instytucjami lub obyczajami religijnymi czy uwikłanie w chrześcijańską teologię i szeroko pojętą kulturę, ale osobista relacja z Bogiem, dla której kultura stanowi jedynie ramę. Liryka Kuczkowskiego przekonuje, że liczy się przede wszystkim własne, głęboko przeżywane doświadczenie relacji z Chrystusem. Zapisać to doświadczenie w słowach, uchwycić jego odcienie, pokazać jego dynamikę – oto zadania, jakie Kuczkowski stawia swoim lirykom. (…)”.
[Powyższe przytoczenie jest fragmentem Laudacji, która zostanie opublikowana na łamach Toposu 1–2 / 2025]
