Bartosz Suwiński, w recenzji zatytułowanej „Locje wersów. Przypadek Wojciecha Kassa”, pisze m.in.:
„Wiele wierszy Kassa, to momenty przecięcia się człowieka (w swojej otwartości) z rzeczywistością (w błysku, w zagęszczonej chwili, kondensującej znaczenia), w wyniku czego, ukazuje się nam przestrzeń skrywana, ledwie dotąd przeczuwana, noszącą znamiona prześwitu, mająca cechy transgresji, przymioty epifanii. Rzadkie chwile innego porządku, rzucającego swe światło (a nie cień!) na nasze znane, nitowania i konstrukcje. Nie dziwi zatem, że po stronie zysków poeta zapisał dla siebie słowa: Jest, Teraz, Tak.”
[dwumiesięcznik „Arcana. Kultura – Historia – Polityka” nr 160/2021]
